Unë nuk jam kafshë. Unë nuk jam politikan. Unë nuk jam kufi. Nuk jam hajdut. Nuk jam vrasës. Nuk jam i vdekur. Nuk jam tokë. Nuk jam përkatësi. Unë jam njeri. Kam fëmijë, jam fëmijë, jam plak, i ri, nënë, baba, foshnjë.
Sot nuk jam si ty. Sot nuk kam shtëpi.
Sot jam në det. Sot nuk kam ushqim. Sot jam ushqim. Për peshqit. Ujqit. Hienat dhe politikanët si ty. Me politikat e tua, paktet ndërkufitare, fondet e BE, patriotizmin tënd, dhe dhëmbët e tua.
Sot unë jam dhimbje, dhimbsuri, dashuri e rroposur nën rreckat e mia.
Jam hall, jam lot që në gjuhën time ngatërrohen me kripësinë e detit.
Jam uri, jam tmerr, jam pështytje, e shtytje, gaz lotsjellës, shkopa gome.
Sot unë kam frikë në palcë, aq sa më vjen të vdes e të shpëtoj, por nuk vdes dot, se s’kam në ç’duar bishash si ty të lë këta fëmijët e mi.
S’kam në ç’botë ti lë, sepse botët qenka shumë thjeshtë ti shkatërrosh sot. Mjaftojnë vetëm pak ditë.
Sot unë jam njeri, me mish, gjak, sëmundje, shëndet, me ëndrra, e një ish jetë, e dëshirë për të jetuar, që më bën të marr shportën në shpinë e të iki nga shtrati im i ngrohtë, shtëpia e gjyshërve të mi, qyteti i jetës sime, nga puna ime, të afërmit, kuturu, të iki nga vendi im nën bomba e në duar përbindëshash.
Të iki diku, të gjej një çati, nën shi, a diell, ku të qesh sërish, unë; gruaja, burri, nëna, babai, fëmijët e mi, të afërmit e mi.
Ne duam vetëm të qeshim. Dhe vijmë në tokën ku ti jeton. Pa dokumenta. Pa emra. Pa identitete. Me të vetmin letërnjoftim, atë të të qënit njeri.
E të vetmen shpresë, atë të të qeshurit përsëri. Si dikur, kur vendi jonë ishte si vendi yt. Të qeshim si ti qesh sot kur lë shkopat e tu, armët e tua, detyrën tënde, politikën tënde, zhvesh kostumin tënd,e shkon në shtëpinë tënde e gëzon familjen tënde, së cilës sot nuk i kanoset asnjë rrezik. E shtrihesh në shtratin tënd të ngrohtë si shtrati im ishte i ngrohtë dje.
Ne duam një shtepi, një mundësi. Ishim dhe ne dikur si ti sot. E shkelmi yt në kokat tona, tmerri dhe errësira që ti po ngre sot, nesër do kthehen në një revolver që do ta shpërndajë buzëqeshjen tënde në mijra copa, të prishë të qenit tënd njeri.
Çdo shkelje e çdo njeriu është një shkelje fytyre e tërë njerëzve, e shumë shpejt rradha do të të vijë ty o ish njeriu im.
No comments:
Post a Comment