FROM THE AEONS ...

My photo
Albania, Albania
2021 - DITAR i ROCK dhe RREMUJE

Wednesday, June 11, 2008

Gjyqi I Hijeve

Isha rreth vitit te 6-te a te 7-te te jetes time prej femije te dlire ate nate. Dhe po beja gjumin e detyruar qe ne oren 9 nga prinderit e mi edukues, qe arriten vetem te me induktonin temosfjeturinkurreneorennente, semundje e keqe, qe me corodit tere sistemin oral, dmth te oreve ditore.
Nejse, keshtu, une gjashte vjecari, po flija gjume nje nate. Dhe ja, sapo me zuri ai dreq gjumi, kur me zene per leckash, nga ato tuta sportive, gjeja me e cmuar e femijerise time, tutat e mia ‘te jashtme’, qe I kishim vetem une dhe vellai im, e te me perplasin neper ca korridore te larta, te erreta, mbytur me tym sydjeges qe rridhte nga pishtaret e pergjakur mbi mure mbuluar nga rafte luftetare heroike vikinge mbushur me rregull gjerman plot me libra – dragoj, te lidhur mire e bukur me lekure te trashe, me shkronja te gdhendura nga bronxi prehistorik, e me floke te gjate qe vareshin prej lidhjeve te tyre, bere nga format e para te litareve prej lianesh.
Kudo heshtje mbytese… ajer I thate, asnje shenje gjeje te gjalle dhe une stonoja aty…
Korridore te shurdheta, mbushur me pluhur te gjalle, qe peshperiste me gjuhen e tij perrenj te aluminte historie te kohes, korridore me pllaka gjigande, prej guri te palatuar, ne te cilat shiheshin gjurme kembengulese zvarritjesh burrash, e gjurme solucionesh tinezare pastrimi grash.
Pasi me perplasen neper keto korridore, me bene te sorrollatem vetem, duke pare tere keto shkarje, kurioz ashtu si vetem nje femije I pashpirt mund te jete, derisa, duke lene gjurme te lehta e te vockla neper pluhur, pasi kisha grisur corapet ne nje cep guri, gjeta vendin qe po me priste. Ose, le te them vendin ku po me prisnin.
Nga nje hyrje e vogel, u hap nje salle e madhe, gelltitese, e zbehte, drita e pishtareve te pergjakur ne muret e saj ishte kilometra larg, dhe prespektiva arkitektonike e se ciles me bente te shihja fundin e saj si nje pike, e nga ajo pike, ulur ne frone prej guri vullkanik, me skeptra te zinj, rrethuar nga kater drita si prej dielli antik, qe hynin nga kater vrima te thella ne mure po prej raftesh, rrinin… hije!
Hije te medha, te larta, te holla, te erreta, hijerenda, pa tipare, transparence thithese, hijet… aty…

Me kurora ne kryet e tyre, ato folen duke me drejtuar skeptrat e tyre vrases;
Ti qenie e mjere, krimb njerezor, je I denuar, sepse je I infektuar… je I infektuar nga hijet… do te te djegin mijra zjarre qelizore, do vuash nga helmet e tua, si nje gjarper qe kafshon bishtin e tij, I denuar me kurremoskenaqje, lekura jote nuk do te te rrije mire, gjithmone se prapthi, dhe do lindesh mekatin ne cdo frymemarrje tenden.
Ti je I denuar perjete ne kete forme egzistence te vuash, dhe ke vetem nje rruge shpetimi, ashtu si murgu I mendimeve mekatare qe rrihet me veten, ti do shkruash!
Do shkruash tere hijet qe jetojne ne gjakun tend! Do I lindesh jashte, qe te lirohesh sadopak nga zjarret e mohimeve te tua!
Do shkruash per te pohuar mohimet, djajte brenda! Do shkruash e do ndihesh I cliruar!
Do marresh fryme mire deri ne ndeshjen e rradhes me gjakun tend te trashur nga hijet, e do fitosh perseri nese do shkruash! Nese nuk do shkruash, do perpelitesh si kelysh I ngordhur bushtre, derisa te pranosh te shkruash…
Hijet, ne, banuese te gjakut tend duhet te dalim jashte e te pushtojme driten! Shkruaj! Shkruaj.,.. shkruaj… shk…
Cfare zerash te tmerrshem me ngulen ne veshe! Edhe tani I degjoj, si dhjetra gozhde… Une femija, u mpiva nga tmerri degjoja pa kuptuar ndonje gje nga ato qe flisnin.
- Po une nuk dua te shkruaj… une nuk di akoma te shkruaj! Me jane grisur dhe corapet e gjumit… duhet ti thoni patjeter mamase time qe e keni ju fajin per corapet… qe me zvarrit..
- Nese nuk shkruan do te te merret fryma. Duhet te shkruash! Perndryshe do te te djegim nga brenda si mijra zjarre qelizore, me mohimet e tua demoniake!
Nuk ka zgjidhje per ty… te zgjodhem ty ne kete forme kozmike njerezore per te jetuar brenda teje e per te dale neper bote… ti duhet te shkruash te vertetat tona, e do jetosh I lumtur po na u binde. Nese jo, truri yt do perpelitet… si I semure psiqik! Ky eshte vullneti yne final madhor! Tani zhduku qe ketu! Shkruaj…
hija beri nje levizje te ngjashme si nje njeri kur cohet ne kembe, e perplasi skeptrin e saj te zi, dhe … une u gjenda serish ne krevatin tim mbuluar me djerse.
Kurre me nuk kam qene ne ate vend te mistershem qe tani me ngjall frike, e kurrkujt nuk I kam folur per te, qe te mos mendonin qe une s’jam ne rregull.
Te nesermen mbaj mend qe kam shkruar per here te pare nje histori me luane edhe pse s’dija vertet c’kuptim ishte, dhe aty kuptova per here te pare si mund te ndihesha une I lire; vetem pas shkrimit.
Sot e kesaj kohe, neteve te erreta, jam duke ndenjur per bukuri duke shijuar sekonden time kur … me ze nje ankth, nje angushti, nje shtrengim! Une mund te pertoj, jam ne qejfin tim ne fund te fundit, por, sa me shume e kundershtoj, aq me keq ndihem. Shkaterrohet gjithcka reale, dhe si sonambul cohem, e derrmohem duke shkruar cdo gje qe me rrjedh nga brendesia ime, si I dyzuar nga jeta ime e perditshme njerezore, e pastaj, I liruar e I rraskapitur, sikur te kisha shpetuar veten a boten nga fundi I sigurte, zhytem ne shtrat duke tallur veten per kete mallkim mizor qe me harxhon oret e jetes time prej mishi.